«Όταν Δακρύζει
το θυμικό μου
άστο να νοτίζει»
Κι όμως, το φως δεν χάθηκε οριστικά από τα μάρμαρα της Πόλης.
Θα πει κανείς, και με το δίκιο του, ότι είναι να απορείς με τα πεφταστέρια
της θεσμικής διαχείρισης.
Δεν βαριέσαι όμως, είναι τελικά φορές πολλές που η προσφορά τινών,
όπως του αγαπητού μου καθηγητή και ευτυχισμένου παππού Θωμά Βουγιουκλή,
παππού του εκλεκτού εγγονού του Γιώργη,
υποκαθιστά την αφασιακή εκπαίδευσή μας.
Η Πόλη Της Ξάνθης, αυτή η Πόλη των Καριόκας,
και είναι προς Τιμήν της, κινδυνεύοντας να πεθάνει
από την πνευματική ασφυξία της ενιαίας σκέψης,
με μία πρωτότυπη Ποιητική Πράξη,
Τιμώντας το Ήθος και την Προσφορά
του Θωμά στα Γράμματα και τις Επιστήμες
της Θράκης και της Χώρας κατάφερε να ταυτιστεί με τον ποιητή,
που για πάνω από 40 χρόνια, στάθηκε Παιδαγωγός και Δάσκαλος
της σεμνής Ελληνικής Δημιουργίας, τολμώντας το πέταγμα έξω από την εγχώρια
μικροσκοπική πανεπιστημιακή μήτρα.
Θωμά και Πηνελόπη μου, τυχερός στάθηκα που στο διάβα μου σας γνώρισα.
Με εκτίμηση
Μιχάλης Σπανίδης
Εκδότης-Βιβλιοπώλης