Η 29η του Μαΐου του 1453 έμελλε να μείνει χαραγμένη ως η αποφράδα για τον Ελληνισμό ημέρα, μια ημέρα σημαδιακή, αφού η ιστορία και ο ελληνικός πολιτισμός επρόκειτο να συναντηθούν με ένα από τα μεγαλύτερα πλήγματα.
Είναι η ημέρα της Άλωσης της Κωνσταντινούπολης από τους Οθωμανούς Τούρκους υπό τον Μωάμεθ Β’ τον Πορθητή.
Την Τρίτη 29 Μαΐου 2018 πραγματοποιήθηκε στην αίθουσα του πνευματικού κέντρου της Ιεράς Μητροπόλεως Ξάνθης και Περιθεωρίου, κάτωθεν του Ιερού Καθεδρικού Ναού της του Θεού Σοφίας, ανοιχτή εκδήλωση μνήμης για την Άλωση της Κωνσταντινούπολης (565η επέτειο από την αποφράδα εκείνη ημέρα), παρουσία του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ξάνθης και Περιθεωρίου κ. Παντελεήμονα, του Διευθυντού Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Ξάνθης, κληρικών, διευθυντών και εκπαιδευτικών σχολείων της περιοχής, προέδρων πολιτιστικών συλλόγων της Ξάνθης, γονέων και κηδεμόνων και πολλών άλλων. Η επετειακή εκδήλωση μνήμης τελούσε υπό την αιγίδα της Ιεράς Μητροπόλεως Ξάνθης και Περιθεωρίου.
Αφού εψάλη το τρισάγιο στη μνήμη του τελευταίου Αυτοκράτορα Κωνσταντίνου Παλαιολόγου και των υπερασπιστών της Πόλης από τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη, οι μαθητές/τριες του Εκκλησιαστικού Σχολείου Ξάνθης, υπό την καθοδήγηση του εκπαιδευτικού κ. Πασχάλη Σκορδούλη, φιλολόγου του Σχολείου, παρουσίασαν, με ανακοινώσεις, αναφορές και κείμενα ιστορικά, τα τραγικά γεγονότα των ημερών της πολιορκίας. Ταυτόχρονα, ανέδειξαν τη γενικότερη προσφορά του βυζαντινού κράτους στον παγκόσμιο πολιτισμό και κατέδειξαν στο κοινό που παρακολούθησε την εκδήλωση στοιχεία από άγνωστες πλευρές του Βυζαντίου. Υπενθύμισαν πως το Βυζάντιο, ζει, υπάρχει και είναι ενεργό σε όλα τα στρώματα του ελληνικού πληθυσμού τόσο στον ελλαδικό χώρο, όσο και στον ελληνισμό της διασποράς. Η ελληνική γλώσσα και η ορθόδοξη παράδοση αποτελούν τα συστατικά στοιχεία της νεοελληνικής ταυτότητας που κληροδοτήθηκαν από τη βυζαντινή ιστορική πραγματικότητα.
Σε κλίμα κατανυκτικό οι μαθητές/τριες του Εκκλησιαστικού Σχολείου με όχημα τον λόγο και τη βυζαντινή μουσική κατάφεραν να μεταδώσουν συγκίνηση και αναστοχασμό για αξίες του παρελθόντος που άλλες φανερά, άλλες άρρητα και υποσυνείδητα, καθορίζουν την ταυτότητά μας και προσδιορίζουν το μέλλον μας.
Παράλληλα, η χορωδία του Σχολείου υπό την καθοδήγηση του καθηγητού Βυζαντινής Μουσικής κ. Συμεών Κανάκη συγκίνησε όλους τους παρισταμένους τραγουδώντας θρήνους-ανακαλήματα της Αλώσεως που εκφράζουν και τον ενδόμυχο πόθο της Ρωμηοσύνης πως , «πάλι με χρόνους με καιρούς πάλι δικά μας θα ’ναι»..