(Σ.Σ. Το επισυναπτόμενο άρθρο αποτελεί απάντηση στο κείμενο
“Το παζάρι τής Ξάνθης” τού Γ.Φ. Μπατζακίδη-Ευχαριστώ.
“Το παζάρι τής Ξάνθης” τού Γ.Φ. Μπατζακίδη-Ευχαριστώ.
Α.Τ).
Οθωμανισμός: όπως Ναζισμός, Φασισμός, Κομμουνισμός
Εύλογες απορίες
– είτε
σχετικά με την
ποιότητα σπουδών που
προσφέρει το
– είτε
σχετικά με την
ποιότητα σπουδών που
προσφέρει το
Τμήμα Ελληνικού Πολιτισμού τού Ελληνικού Ανοικτού Πανεπιστημίου
είτε σχετικά
είτε σχετικά
με την προσληπτική
ικανότητα συγκεκριμένων
μαθητών (και πελατών)
του –
ικανότητα συγκεκριμένων
μαθητών (και πελατών)
του –
γεννά το περί
τού «Παζαριού τής
Ξάνθης» ρομαντικό σημείωμα
τού κ. Γ.
Φ. Μπατζακίδη, το οποίο
πρόσφατα δημοσιεύτηκε στον τοπικό
τύπο.
τού «Παζαριού τής
Ξάνθης» ρομαντικό σημείωμα
τού κ. Γ.
Φ. Μπατζακίδη, το οποίο
πρόσφατα δημοσιεύτηκε στον τοπικό
τύπο.
Αφού ο συντάκτης του είχε την «πολιτιστική
ευαισθησία» (μάλλον προϊόν τής πολύχρονης εντρύφησής του
στον Ελληνικό Πολιτισμό)
να μας υπενθυμίσει
το τουρκικό, δηλαδή το
κατοχικό, όνομα τής
Ξάνθης, και αφού
φρόντισε επιμελώς να αναφερθεί τρεις φορές,
μέσα σε ένα κείμενο λίγων γραμμών,
στο χαριτωμένο «οθωμανικό» παρελθόν
της, μην τύχει
και το λησμονήσουμε και κακοχαρακτηρισθούμε, σχεδόν
ευλαβώς μας καλεί,
με ύφος νεοφώτιστου διδασκάλου τής αλήθειας,
να «είμαστε υπερήφανοι»
που τα «κατάλοιπα»
της «οθωμανικής περιόδου», «όποια και αν είναι αυτά» (γιά τόσο large
καταστάσεις μιλάμε!), «εξακολουθούν να μας συντροφεύουν στην
καθημερινότητά μας».
ευαισθησία» (μάλλον προϊόν τής πολύχρονης εντρύφησής του
στον Ελληνικό Πολιτισμό)
να μας υπενθυμίσει
το τουρκικό, δηλαδή το
κατοχικό, όνομα τής
Ξάνθης, και αφού
φρόντισε επιμελώς να αναφερθεί τρεις φορές,
μέσα σε ένα κείμενο λίγων γραμμών,
στο χαριτωμένο «οθωμανικό» παρελθόν
της, μην τύχει
και το λησμονήσουμε και κακοχαρακτηρισθούμε, σχεδόν
ευλαβώς μας καλεί,
με ύφος νεοφώτιστου διδασκάλου τής αλήθειας,
να «είμαστε υπερήφανοι»
που τα «κατάλοιπα»
της «οθωμανικής περιόδου», «όποια και αν είναι αυτά» (γιά τόσο large
καταστάσεις μιλάμε!), «εξακολουθούν να μας συντροφεύουν στην
καθημερινότητά μας».
Οποία ευτυχία!
Εάν,
ενδεχομένως, τα βιβλία
και οι σημειώσεις
τού Τμήματος Ελληνικού
ενδεχομένως, τα βιβλία
και οι σημειώσεις
τού Τμήματος Ελληνικού
Πολιτισμού τού Ελληνικού Ανοικτού Πανεπιστημίου δεν επαρκούν
ως προς την
ως προς την
κατανόηση τής έννοιας τού όρου «Πολιτισμός», χρήσιμο θα ήταν
στους μαθητές
στους μαθητές
τού τμήματος να ανατρέξουν και σε άλλη βιβλιογραφία, ώστε να
συμπληρώσουν
συμπληρώσουν
τα επικίνδυνα
μαθησιακά κενά τους
και να διαπιστώσουν ιδίοις όμμασι
ότι η
μαθησιακά κενά τους
και να διαπιστώσουν ιδίοις όμμασι
ότι η
«οθωμανική
περίοδος» αποτέλεσε «πικρής
σκλαβιάς χειροπιαστό σκοτάδι»
περίοδος» αποτέλεσε «πικρής
σκλαβιάς χειροπιαστό σκοτάδι»
(Ιωάννης Πολέμης) και γιά τους χριστιανούς και γιά τους μουσουλμάνους τής
Ελλάδας.
Εφόσον, λοιπόν, δεν συνιστά προϊόν αμάθειας,
ακατανόητη παραμένει η
ακατανόητη παραμένει η
προτροπή τού συντάκτη,
σύμφωνα με την
οποία θα έπρεπε
οι Ξανθιώτες,
σύμφωνα με την
οποία θα έπρεπε
οι Ξανθιώτες,
ανεξαρτήτως θρησκεύματος, να είναι υπερήφανοι γιά τα
κατάλοιπα τής στυγνής
κατάλοιπα τής στυγνής
και αιμοσταγούς οθωμανικής αυτοκρατορίας, η οποία, αφού
εξισλάμισε χιλιάδες
εξισλάμισε χιλιάδες
Ελλήνων, με σκοπό να τους στρέψει εναντίον όμαιμων
χριστιανών αδελφών τους,
χριστιανών αδελφών τους,
τελικά δίχασε και βασάνισε ανηλεώς και ανεξαιρέτως το σύνολο
τού λαού μας.
τού λαού μας.
Γιά τέτοιες
πρακτικές και τέτοια
αποτελέσματα θα ήταν
υπερήφανοι μόνον όσοι εξακολουθούν να
τα επιδιώκουν, και
δεν αρκεί –
ούτε σαν αστείο
– η μετά συγκινήσεως προβαλλόμενη «ανεκτικότητα» τής οθωμανικής τυραννίας έναντι ορισμένων εμπορικών
συναλλαγών (ενός «παζαριού» εν προκειμένω) γιά να την εξιλεώσει ή έστω να την
εξωραΐσει.
πρακτικές και τέτοια
αποτελέσματα θα ήταν
υπερήφανοι μόνον όσοι εξακολουθούν να
τα επιδιώκουν, και
δεν αρκεί –
ούτε σαν αστείο
– η μετά συγκινήσεως προβαλλόμενη «ανεκτικότητα» τής οθωμανικής τυραννίας έναντι ορισμένων εμπορικών
συναλλαγών (ενός «παζαριού» εν προκειμένω) γιά να την εξιλεώσει ή έστω να την
εξωραΐσει.
Σημείωση: δίπλα στην όντως σοφή ρήση τής Ελένης Γλύκατζη
Αρβελέρ, προσθέστε
Αρβελέρ, προσθέστε
και τέσσερις στίχους από τον «Θούριο» τού Ρήγα Φεραίου:
«Ανδρείοι Καπετάνοι,
Παπάδες, λαϊκοί,
Παπάδες, λαϊκοί,
σκοτώθηκαν κι Αγάδες
με άδικον σπαθί.
με άδικον σπαθί.
Κι αμέτρητ’ άλλοι
τόσοι, και Τούρκοι και Ρωμιοί,
τόσοι, και Τούρκοι και Ρωμιοί,
ζωήν και πλούτον
χάνουν, χωρίς καμμιά ’φορμή».
χάνουν, χωρίς καμμιά ’φορμή».
Αθανάσιος Τσακνάκης
10/05/2016