Σε αυτό το εύκρατο κλίμα της γενικευμένης ασύδοτης αδιαφορίας,
το δηλητήριο της απαξίωσης και της αποδόμησης, πολλαπλασιάζεται χωρίς αναστολή.
Εκφυλισμένος και απελπισμένος καθημερινός παροξυσμός, με την Απρέπεια και την Προσβολή
σε πρωταγωνιστικούς ρόλους.
Τώρα που η Ακινησία δυνάμωσε, η Παρακμή υπηρετεί ευγενέστερες επιδιώξεις,
σε ένα σύμφωνο συμβίωσης συμφέροντος και συναντίληψης
ακάματων αλλοδαπών Μνηστήρων.
Ζορμπαλίκι και κοτζαμπασισμός, συνιστώσες σε ένα ιδιαίτερο μίγμα
ανικανότητας και χυδαιότητας.
Αποδεκτές διαχρονικές παθογένειες που συγκροτούν τα εφαλτήρια της επιβολής
δεσποτισμού και αθεμιτοπραγίας «δωροφάγων βασιλέων»
στο δείπνο του Εφιάλτη.
Και καθώς ομοούσιοι εκεί στην τράπεζα, όταν είδαν και αποείδαν,
ότι δεν μπορούν να στερέψουν τα ποτάμια Της,
τότε βάλθηκαν να τα ξεριζώσουν.
Και με τα αίματα του ξεριζωμού,
κατάφεραν και μάτωσαν τον ουρανό Της.
Το λευκό της όρασης στου γλαυκού το γειτόνεμα,
εκδιώχθηκε από την ήττα του μαχαιριού εισβολέα.
Και στης αυγής τον πανικό, ο Προμηθέας Ίκαρος ξαναχάθηκε
στην θάλασσα των σοφιστών.
Όμως, στην Πόλη των Λωτοφάγων,
Ο μύθος δεν ερμηνεύει την πραγματικότητα.
Απροκάλυπτα φιλοδοξεί να υποκαταστήσει έναν προηγούμενο μύθο.
Μύθο όπως πλαστό, κάλπικο.
Και όχι τον μύθο σύμφωνα με τον ορισμό του Πλουτάρχου.
Όπου οι μύθοι υποκρύπτουν την παλιά φυσική των Ελλήνων, καλυμμένη μέσα από την θεολογία.
Δηλαδή με απλά λόγια, ο φυσικός λόγος, οι κρυμμένες γνώσεις της Πόλης.
Ολισθηρό όμως το φαινόμενο για πολλά φεγγάρια ακόμα.
Λεπίδια και νυστέρια, Φυγαδεύουν και διασώζουν και πάλι,
τους κυνηγούς της παραλογής.
Τώρα που ήρθε ο Σεπτέμβρης, ο ήρωας των μικρών παιδιών.
Μιχάλης Σπανίδης
Εκδότης-Βιβλιοπώλης
